ყოველ ჯერზე, როდესაც ევროკავშირი ფართოვდება, ახალი წევრი ქვეყნის სახელმწიფო ენა პარალელურად ხდება ევროკავშირის ერთ-ერთი ოფიციალური ენაც. აღნიშნული პოლიტიკის მიზანია: ევროკავშირმა მოქალაქეებთან კომუნიკაცია მათ მშობლიურ ენაზე დაამყაროს, დაიცვას ევროპის მდიდარი ენობრივი მრავალფეროვნება, ხელი შეუწყოს ენების შესწავლას ევროპაში. ევროკავშირის ინსტიტუტები წარმოადგენენ მსოფლიოს უდიდეს დამსაქმებლებს თარჯიმნებისა და მთარგმნელებისთვის.

შეთანხმების მიხედვით ბელგია, გერმანია, საფრანგეთი, ლუქსემბურგი და ნიდერლანდები შეთანხმდნენ, თანდათანობით გაეუქმებინათ საერთო სასაზღვრო კონტროლი და შემოეღოთ გადაადგილების თავისუფლება ხელმომწერი წევრი სახელმწიფოების, სხვა წევრი სახელმწიფოების ან მესამე სახელმწიფოების მოქალაქეებისათვის. დღეისათვის შენგენის ხელშეკრულება აერთიანებს:

ევროკავშირის წევრ 22 ქვეყანას: ავსტრიას, ბელგიას, ჩეხეთის რესპუბლიკას, დანიას, ესტონეთს, ფინეთს, საფრანგეთს, გერმანიას, საბერძნეთს, უნგრეთს, იტალიას, ლატვიას, ლიეტუვას, ლუქსემბურგს, მალტას, ნიდერლანდებს, პოლონეთს, პორტუგალიას, სლოვაკეთს, სლოვენიას, ესპანეთსა და შვედეთს;

ევროკავშირის 4 არაწევრ ევროპულ ქვეყანას: შვეიცარიას, ნორვეგიას, ისლანდიასა და ლიხტენშტეინს.

აღსანიშნავია, რომ შენგენის ზონის 4 კანდიდატი ქვეყანაა: ბულგარეთი, კვიპროსი, ხორვატია და რუმინეთი.

დიდი ბრიტანეთი და ევროკავშირის წევრი ირლანდია არ არიან შენგენის ზონის წევრები.

2004 წლის აპრილში, კვიპროსის რესპუბლიკის ევროკავშირში ოფიციალურ გაწევრიანებამდე რამდენიმე დღით ადრე, კუნძულის ორივე მხარეს ჩატარდა კვიპროსის გაერთიანებაზე (ე.წ. ,,ანანის გეგმის“ დამტკიცებაზე) რეფერენდუმი. კვიპროსის თურქულმა ნაწილმა 64.9%-ით მხარი დაუჭირა გეგმას, მაშინ როდესაც ბერძნულმა 24.2%-ით ჩააგდო ის. შედეგად, 2004 წელს კვიპროსის რესპუბლიკა ევროკავშირის შეუერთდა, თუმცა მხოლოდ ქვეყნის სამხრეთი, ბერძნული ნაწილი.

ეს რიცხვი წევრი ქვეყნის მოსახლეობის რაოდენობაზეა დამოკიდებული. მიუხედავად ამისა, პატარა ქვეყნები ყველაზე უკეთ ამ მექანიზმის საშუალებით ახერხებენ თავიანთი პოზიციების დაფიქსირებასა და თავიანთი იდეების გაზიარებას.

1950 წლის ამ დღეს ევროპულ გაერთიანებას ჩაეყარა საფუძველი. საფრანგეთის საგარეო საქმეთა მინისტრმა რობერტ შუმანმა წარადგინა გეგმა, რომელიც ითვალისწინებდა ევროპული ქვეყნების მიერ სტრატეგიული რესურსების გაერთიანებას იმისთვის, რომ ისეთ ისტორიულ მეტოქეებს შორისაც კი, როგორებიც საფრანგეთი და გერმანია გახლდნენ, ომი „არა მხოლოდ წარმოუდგენელი, არამედ მატერიალურად შეუძლებელი ყოფილიყო“.

რიცხვი 12 ევროპული ერთიანობის, საერთო იდენტობისა და სრულყოფილების სიმბოლოს წარმოადგენს.

ევროკავშირთან ღრმა და ყოვლისმომცველი თავისუფალი სავაჭრო სივრცის შესახებ შეთანხმება (DCFTA) საქართველოს აძლევს საშუალებას ეტაპობრივად მიიღოს ევროკავშირის შიდა ბაზრის ოთხი თავისუფლებიდან სამი: საქონლის, მომსახურების და კაპიტალის თავისუფალი გადაადგილება. მეოთხე თავისუფლებას – ადამიანების თავისუფალ გადაადგილებას ხელს უწყობს სავიზო რეჟიმის ლიბერალიზაციის პროცესი.

მისი ფუნქციაა: საომარი ქმედებების განახლების თავიდან აცილების, საოკუპაციო ხაზის ორივე მხარეს მცხოვრები ადგილობრივი მოსახლეობის უსაფრთხო და ნორმალური ცხოვრების აღდგენის ხელშეწყობის,   ნდობის აღდგენისა და, ადგილზე უსაფრთხოებისა და ადამიანის უფლებების კუთხით არსებული ვითარების შესახებ – მათ შორის, რუსეთის მიერ ცეცხლის შეწყვეტის შეთანხმების დარღვევის ფაქტებზე საერთაშორისო თანამეგობრობისათვის სანდო და მიუკერძოებელი ინფორმაციის მიწოდების თვალსაზრისით.

ერთიანი ევროპული აქტით დაფუძნდა ევროპული საბჭო, საპარლამენტო ასამბლეას ოფიციალურად ეწოდა ევროპარლამენტი და გაიზარდა მისი ძალაუფლება, გაიზარდა ევროკომისიის უფლებამოსილებები და შეიქმნა პირველი ინსტანციის სასამართლო, ამჟამად, გენერალური სასამართლო. ერთიანმა ევროპულმა აქტმა შემოიტანა პოლიტიკის რამდენიმე ახალი მიმართულება: შიდა ბაზარი, ეკონომიკური და სოციალური ერთობა, საერთო საგარეო პოლიტიკა და სოციალური პოლიტიკა – ჯანდაცვა და უსაფრთხო სამუშაო გარემო.

ეს ნიშნავს, რომ ევროკავშირის მილიონ მოქალაქეს, რომლებიც წარმოადგენენ ევროკავშირის წევრი ქვეყნების ერთ მეოთხედს, უფლება აქვთ პირდაპირ მოუწოდონ ევროკომისიას კანონმდებლობის ინიცირებისკენ იმ სფეროებთან მიმართებაში, რომლებზეც წევრ ქვეყნებს კომპეტენცია ევროკავშირისთვის აქვთ გადაცემული.

ერთ-ერთი ასეთი კონკურსია ევროკავშირის პრიზი ახალგაზრდა ინოვატორი ქალებისთვის – რომლის მიზანიცაა ხელი შეუწყოს ქალების როლის გაძლიერებას ინოვაციების მიმართულებით და ითვალისწინებს ყოველწლიურად ინოვატორი ქალების დაჯილდოებას.

ამ ხელშეკრულების გაფორმებით, ევროგაერთიანებები გარდაიქმნა ევროკავშირად და ეკონომიკურთან ერთად, პოლიტიკური ასპექტიც შეიძინა.

ევროკავშირის პროგრამა “ERASMUS+” დაფინანსებით 2015-2020 წლებში საქართველოდან 6509 სტუდენტმა უკვე მიიღო უმაღლესი აკადემიური განათლება წამყვან ევროპულ უნივერსიტეტებში.

პლატფორმის მიზანია ხელი შეუწყოს მასწავლებლებს, სკოლის დირექციასა და სკოლაში მომუშავე სხვა პერსონალს ერთმანეთთან დაკავშირებასა და თანამშრომლობაში. პლატფორმის საშუალებით მათ შესაძლებლობა ეძლევათ ერთმანეთს გაუზიარონ იდეები და შეიმუშაონ ერთობლივი სასწავლო პროექტები. პროგრამის საშუალებით შესაძლებელი გახდა ქართველი და ევროპელი პედაგოგების დამეგობრება, კომუნიკაცია და გამოცდილების გაზიარება.

შენგენის ხელშეკრულებამ დაადგინა, რომ შენგენის ზონაში შემავალ სახელმწიფოებს შორის საზღვრები უნდა გაუქმებულიყო, ხოლო გარე საზღვრები – გამაგრებულიყო. ქვეყნები ვალდებულნი არიან, ერთიანი პოლიტიკა აწარმოონ მიგრანტების მიმართ, რაც მოითხოვს მონაცემთა საერთო ბაზისა და საერთო საპოლიციო-სასამართლო სისტემის ფუნქციონირებას.

მისი მთავარი მიზანია, უზრუნველყოს: ფასების სტაბილურობა და ფინანსური ბაზრებისა და ინსტიტუტების კონტროლის გზით შეინარჩუნოს სტაბილური ფინანსური სისტემა.
ევროპის ცენტრალური ბანკი მთლიანად დამოუკიდებელია და არც მას, არც ეროვნულ ცენტრალურ ბანკებს თუ მათ მმართველ ორგანოებს არა აქვთ უფლება, მოითხოვონ ან მიიღონ რეკომენდაციები ევროკაბშირის ნებისმიერი სხვა ორგანისგან.

მისი მთავარი მიზანია გააუმჯობესოს ევროკავშირის ფინანსური მართვა და მოამზადოს ანგარიში სახელმწიფო ფონდებიდან თანხების ხარჯვის პროცესზე. სასამართლო შეიქმნა 1975 წელს და მდებარეობს ლუქსემბურგში.

სასამართლო ახორციელებს ევროკავშირის კანონების ინტერპრეტირებას იმის უზრუნველსაყოფად, რომ ესა თუ ის კანონი ერთნაირად იქნას გამოყენებული ყველა წევრ ქვეყანაში. სასამართლო იხილავს ევროკავშირის მთავრობებსა და ინსტიტუტებს შორის წამოჭრილ დავებსაც. გარდა ამისა, ინდივიდებს, კომპანიებსა და ორგანიზაციებსაც შეუძლიათ მიმართონ სასამართლოს იმ შემთხვევაში, თუ მიაჩნიათ, რომ ევროკავშირის ინსტიტუტებმა დაარღვიეს მათი უფლებები.  სასამართლო დაარსდა 1952 წელს და განთავსებულია ლუქსემბურგში.

შეთანხმება, რომლის შემადგენელი ნაწილიცა ღრმა და ყოვლისმომცველი თავისუფალი სავაჭრო სივრცის შესახებ შეთანხმებაა (DCFTA), მოიცავს ქვეყნის პოლიტიკური, სოციალური და ეკონომიკური ცხოვრების თითქმის ყველა სფეროს.